Łubin – uprawa i pielęgnacja w ogrodzie

łubin W programie „Ogród od A do Z” pora na literę Ł.

Ł jak ŁUBIN.

Łubin trwały to bylina pochodząca z Ameryki Północnej. Należy do rodziny bobowatych. W ogrodach uprawiamy jego odmiany albo odmiany mieszańców powstałych z krzyżowania kilku gatunków. Rośliny te dorastają do 120 cm wysokości, mają sztywne, grube, mięsiste łodygi oraz dłoniaste liście, złożone z 10-16 listków. Kwitną w czerwcu i w pierwszej połowie lipca. Kwiaty odznaczają się bardzo dużą skalą barw. Są motylkowate, zebrane na szczytach pędów w proste kłosy lub grona osiągające nawet 50 cm długości. Jeżeli usuniemy przekwitające kwiatostany, roślina powtórnie zakwitnie jesienią.

Łubin lubi glebę lekką, przepuszczalną, ubogą w związki wapnia. Dobrze rośnie w miejscach słonecznych lub lekko ocienionych. Łubiny źle znoszą przesadzanie ze względu na palowy system korzeniowy. Niektóre odmiany są mało wytrzymałe na mróz. Rośliny te rozmnażamy przez wysiew nasion, a niektóre odmiany z sadzonek sporządzonych z pędów bocznych.

Dzięki zdolności pobierania azotu z powietrza, łubin korzystnie wpływa na wzrost sąsiednich roślin, a ich kwiaty są chętnie odwiedzane przez pożyteczne owady zapylające.

Zobacz też inne rośliny :

rododendron   –   aksamitki   –   fuksja   –   kalina   –   lawenda   –   cis   –   hibiskus bagienny   –   jesienny   –   bratki   –   wawrzynek   –   trzmielina   –   rozplenica   –   pierwiosnki   –   niecierpki   –   uczep   –   mieczyki   –   lilie   –   stokrotki   –   jeżówka   –   irga   –   fiołek   –   enkiant   –   dynie ozdobne   –   cebulica syberyjska   –   bluszcz   –   azalie   –   żurawki   –   chryzantemy   –   wrzosy   –   słonecznik   –   piwonie   –   orliki   –   narcyz   –   magnolia   –   jałowiec   –   irys   –   hiacynt   –   groszek pachnący   –   forsycja   –   eksakum   –   dalie