Papryka – Jak mieć udane zbiory – uprawa papryki

Papryka – Jak mieć udane zbiory – uprawa papryki – Uprawa papryki nie jest tak popularna w naszych ogrodach jak uprawa pomidorów, a szkoda. Bo jest to roślina, którą z powodzeniem możemy sadzić w donicach. Dwa lub trzy krzaki papryki ostrej wystarczą większości z nas na cały sezon. Ilość krzaków papryki słodkiej już zależy od tego, jak często sięgamy w kuchni po to warzywo. Zabiegi uprawowe dla odmian ostrej i słodkiej papryki praktycznie się nie różnią.

Wciąż pojawia się wiele nowych, krajowych odmian papryki do uprawy amatorskiej w ogrodach.  Są one plenne, smaczne i dobrze udają w naszych warunkach klimatycznych. Owoce mogą być  zwieszające się lub wzniesione do góry, duże lub małe, okrągłe, klockowate lub spiczaste, czerwone, czarne, żółte lub pomarańczowe.

Papryka to roślina ciepłolubna o dość długim okresie wegetacji. W naszym klimacie, w gruncie możemy ją sadzić dopiero w drugiej połowie maja, gdy minie już ryzyko nocnych przymrozków. Zatem konieczne jest wcześniejsze przygotowanie jej rozsady.

Nasiona papryki w zależności od odmiany wysiewamy od lutego do marca. W wybranym pojemniku, na wilgotnym podłożu do wysiewu i pikowania umieszczamy nasiona i przykrywamy cienką warstwą podłoża. Następnie umieszczamy je w cieple, w temperaturze 22-25 stopni Celsjusza i utrzymujemy stałą wilgotność podłoża. Wschody powinny się pojawić po 10-15 dniach. Młode siewki wymagają dużej ilości światła.

W maju, w sklepach ogrodniczych dostępne są też często gotowe sadzonki papryki, jednak dzięki samodzielnej hodowli papryki słodkiej lub papryki ostrej z nasion, mamy niepowtarzalną szansę skosztować nawet tych najdziwniejszych w smaku odmian. Wybór odmian nasion jest nieporównywalnie większy od oferty sprzedawanych gotowych sadzonek.

Po ok. 3-4 tygodniach pikujemy rośliny do większych doniczek. Korzystne jest wysadzanie młodych roślin nieco głębiej, niż rosły do tej pory. Dzięki temu będą bardziej stabilne i wytworzą dodatkowe korzenie. Przesadzając je do większych doniczek zapewniamy im lepsze warunki zarówno do rozwoju części nadziemnej, jak i systemu korzeniowego. Dzięki temu mogą one dalej swobodnie rosnąć. Ponadto, w wyniku pikowania uszkodzony zostaje wierzchołek wzrostu korzenia, dzięki czemu silniej się on rozwija.

Wystarczy je delikatnie wyjąć z dotychczasowego pojemnika i przesadzić do większego, mogą to być wybranej wielkości doniczki przemysłowe. Wiele osób wykorzystuje opakowania po jogurtach czy serkach. Pamiętajmy jednak, żeby w ich przypadku dokładnie je umyć i zrobić otwory na dnie. Inaczej nadmiar wody nie będzie miał ujścia i jest spora szansa, że na podłożu pojawi się pleśń, a korzenie zaczną podgniwać. Podczas przesadzania możemy użyć podłoża do wysiewu i pikowania lub podłoża do pomidorów czy też podłoża do warzyw.

Po kolejnych dwóch trzech tygodniach, jeżeli pogoda na to pozwala, możemy rozpocząć hartowanie rozsad. Na zewnątrz możemy wystawić paprykę, gdy temperatura wzrosła mniej więcej do 15-17 stopni Celsjusza. Hartowanie to bardzo ważny zabieg, który stopniowo przyzwyczaja rośliny do warunków panujących na zewnątrz, do niższych temperatur, wiatru i promieni słonecznych. Polega on na tym, że wystawiamy nasze sadzonki je na balkon lub do ogrodu, początkowo na godzinę, potem na kilka godzin dziennie. Zaczynamy od ustawiania roślin w cieniu, bo bezpośrednie promienie słoneczne mogą poparzyć młode liście. Dopiero gdy zauważymy, że rośliny już przyzwyczaiły się warunków panujących na dworze i gdy minie już ryzyko przymrozków,  możemy pozostawić je na zewnątrz w słonecznym miejscu, koniecznie pamiętając o podlewaniu.

Warto pamiętać też o ich nawożeniu. Papryka to roślina, które potrzebują sporo składników odżywczych, a w niewielkich doniczkach szybko ulegają one wyczerpaniu. Jeżeli zauważymy, że liście zaczynają blednąć lub przebarwiać się na żółto, może być to oznaką niedoborów składników odżywczych.

Zahartowaną rozsadę sadzimy w gruncie lub w balkonowych czy też tarasowych donicach, w drugiej połowie maja lub na początku czerwca, gdy minie ryzyko przymrozków. Rozsada powinna mieć od 5 do 7 zdrowych zielonych liści i dobrze przerośnięty system korzeniowy. Paprykę wielkoowocową, słodką sadzimy w rozstawie ok. 40×50 cm, natomiast paprykę ostrą, drobnoowocową w mniejszych odległościach, ok. 30×40 cm.

Paprykę sadzimy do żyznej i przepuszczalnej ziemi, może być to gleba z dodatkiem kompostu, lub w przypadku uprawy doniczkowej podłoże do pomidorów lub podłoże do warzyw. Jeżeli jest taka potrzeba, możemy sadzić te rozsady głębiej niż rosły do tej pory. Po posadzeniu całość dokładnie podlewamy.

Papryka ma sztywniejsze łodygi niż pomidory i często nie wymaga podpór, aczkolwiek czasami są one przydatne. Rośliny te preferują stanowiska ciepłe i słoneczne, osłonięte od wiatru. Często poleca się rozłożenie wokół papryki czarnej włókniny ściółkującej, która szybko się nagrzewa, co dla ciepłolubnej papryki ma duże znaczenie. Korzystne tych warzyw wartości współczynnika pH wahają się w granicach 5,5 – 7,2. Papryka nie będzie się dobrze czuła w glebie ciężkiej i gliniastej.  Przy temperaturach poniżej 18 stopni Celsjusza papryka ledwie się rozwija, a jakość owoców znacznie się obniża.

Dlatego najlepsze dla niej jest ciepłe, zaciszne miejsce np. przy słonecznej ścianie lub wszklarni czy też w tunelu foliowym. Bardzo dobrze udaje się jej uprawa w pojemnikach, ponieważ w donicach ziemia nagrzewa się szybciej niż w gruncie. Generalnie papryka nie jest rośliną trudną w pielęgnacji, jeżeli zadbamy o jej podstawowe potrzeby: dobrze przepuszczalne, zasobne podłoże, zapewnienie możliwie dużo ciepła i utrzymywanie stałej wilgotności podłoża.

W trakcie uprawy papryki, oprócz systematycznego podlewania musimy pamiętać również od odchwaszczaniu. Nawożenie wybranym nawozem do warzyw, czy też nawozem wieloskładnikowym może być powtarzane co 2-3 tygodnie. W przypadku papryki słodkiej, żeby pobudzić roślinę do krzewienia się, można przyciąć końcówki wybranych pędów. Najczęściej radzi się też usunąć kwiat, który znajduje się w pierwszym rozwidleniu, bo zazwyczaj wytwarza się z niego zniekształcony owoc, ponadto hamuje on dalszy wzrost rośliny. Papryka ostra nie wymaga przycinania pędów, możemy zostawić ją w formie naturalnej. Aczkolwiek są też poradniki, które radzą przycinanie również tych odmian. Należy zatem dobrać sposób prowadzenia papryki do odmiany i do naszych własnych doświadczeń oraz upodobań.

Od wysiewu do pierwszego zbioru mija zazwyczaj od 120 – 150 dni, czyli 4-5 miesięcy. Owoce papryki słodkiej oraz można odcinać z szypułką czasami już pod koniec lipca, najczęściej jednak możemy ją zrywać od sierpnia do września lub października. Papryka jest bardzo wrażliwa na zimno, dlatego okres sprzyjający jej uprawie jest tak ograniczony. Wrzesień to miesiąc, w którym już możemy spodziewać się nocnych przymrozków, zwłaszcza w chłodniejszych rejonach naszego kraju. Zanim one nadejdą należy zebrać najwrażliwsze na chłód warzywa. A zaliczyć do nich można m.in. paprykę.

Na szczęście owoce papryki słodkiej możemy zbierać, gdy tylko osiągną odpowiednią wielkość, niezależnie od koloru, czerwoną, żółtą czy zieloną. Dojrzeją i zmienią barwę na właściwą w domu. Ostrą paprykę powinniśmy zrywać po całkowitym wybarwieniu. Jednak uprawiając tę paprykę w donicach, możemy przenieść ją w bardziej osłonięte, cieplejsze i słoneczne miejsce. Jest wtedy większa szansa, że owoce papryki dojrzeją na krzewie.

Jeżeli nie jesteśmy w stanie spożyć wszystkiego na bieżąco warto pamiętać, że paprykę można przeznaczyć na przetwory lub do suszenia. Suszenie sprawdza się zwłaszcza w przypadku papryki ostrej.

Paprykę można uprawiać praktycznie po wszystkich warzywach, należy jednak unikać uprawy po warzywach psiankowatych z uwagi na możliwość przeniesienia się z gleby chorób lub szkodników.

Warto zatem zwrócić uwagę na zmianowanie i nie sadzić papryki w tym samym miejscu przez co najmniej 2 -3 lata.

W uprawie współrzędnej papryka jest rośliną, dla której często nie podaje się ani dobrego, ani złego sąsiedztwa. Jednakże papryki nie zaleca się sadzić w bezpośrednim sąsiedztwie roślin z tej samej rodziny botanicznej, czyli np. w pobliżu pomidorów lub bakłażana, z uwagi na możliwość przenoszenia się patogenów chorobotwórczych i szkodników. Nie zaleca się też sadzić jej w blisko warzyw dyniowatych, w tym ogórków. Generalnie uważa się, że papryka nie przepada za towarzystwem innych warzyw.

Papryka jest bardziej odporna na choroby niż np. pomidor, jednakże możemy napotkać również w jej przypadku na pewne przeszkody w uprawie. Do chorób papryki można zaliczyć m.in. mokrą zgniliznę bakteryjną, bakteryjną cętkowatość papryki, brunatną plamistość liści, mozaikę, szarą pleśń, zgniliznę twardzikową czy fuzariozy zgorzelowe.

Do szkodników żerujących na papryce można zaliczyć m.in. mszyce, wciornastki, przędziorki czy miniarki. Należy więc profilaktycznie doglądać roślin i wykonać odpowiednie zabiegi, jeżeli zauważymy niepokojące objawy.

Udanych upraw!

Linki :

Facebook : https://www.facebook.com/izabella.schick

YouTube : www.youtube.com/c/ogródnacodzień

Instagram :  https://www.instagram.com/ogrod_na_co_dzien/