Słonecznik
Słonecznik – W programie „Ogród od A do Z” pora na roślinę, której nazwa rozpoczyna się literą S.
S jak SŁONECZNIK.
Słonecznik należy do roślin jednorocznych kwitnących latem oraz jesienią i odznacza się największą średnicą kwiatu, sięgającą od 20 do 50 cm. Takich rozmiarów nie osiąga żaden inny kwiat letni. Możliwości wykorzystania słonecznika w ogrodzie jest bez liku. Możemy je wysiewać pojedynczo, w grupach, przy płotach, w donicach, dostępnych jest wiele odmian różniących się wielkością kwiatu i barwą płatków.
Np. są odmiany wysokie o płatkach żółto brązowych, żółtych lub czerwonych, są odmiany dorastające do metra wysokości i takie, których wysokość nie przekracza 40 cm. Słoneczniki źle znoszą przesadzanie, dlatego decydując się na przygotowanie rozsady, najlepiej używać doniczek lub pojemników biodegradowalnych, żeby przesadzić roślinę z całą bryłą korzeniową. Bezpośrednio do gruntu możemy je wysiewać w kwietniu i maju.
Ojczyzną tych kwiatów są ciepłe rejony Ameryki Północnej, ale już pod koniec XVI w. sprowadzono je do Europy. W ogrodach uprawiamy je zarówno jako rośliny ozdobne, jak również jako rośliny użytkowe. Zaliczamy je do jednych z najważniejszych roślin oleistych. Owocem słonecznika jest niełpuka, bogata w witaminy, minerały i kwasy tłuszczowe. Spożywanie słonecznika ma pozytywny wpływ na cerę, wzrok i kości.
Jeżeli pozostawimy te kwiaty jesienią w ogrodzie, na pewno zwabią ptaki. Jest to wyśmienita i lubiana przez nie karma. Delikatniejsze i niższe odmiany możemy uprawiać na kwiat cięty. Słoneczniki pięknie prezentują się w wazonie.
Słonecznik – Do uprawy tych roślin warto wybrać miejsce osłonięte od wiatru, ale słoneczne. Liście, łodyga i kwiat słonecznika zawsze odwracają się w stronę promieni słonecznych. Ten ruch powodowany jest przez światłoczułe receptory i hormony znajdujące się w roślinie. Ich kwiaty są symbolem lata.